Bulmaca oyunları, bulmaca oyunlarımız… Çok seviyoruz, bağrımıza basıyoruz lakin şimdi daha “Portal gibi” biçiminde resmi bir çeşit olmasa da son vakitlerde çıkan bulmaca oyunları bu çerçevede gözüküyor. Bir test odası, nispeten teknolojik bir araç, birinci kişi bakış açısı ve olağan ki baş açan nispeten felsefik bir hikâye… Yanlış anlaşılmak istemem, makus bir formül değil. Sözün tam manasıyla Portal serisine aşığım. Bu nedenle “Portal gibi” oyunları da en az Portal kadar seviyorum. Antichamber, Q.U.B.E., The Talos Principle, The Entropy Centre… The Swapper hariç olmak üzere sanırım son vakitlerde bu formülün dışında bir bulmaca oyunu oynamamıştım. Humanity’nin de “Portal gibi” tavrından başka bir yerde olması bu nedenle beni çok keyifli etti.
Esasında Humanity, bayağıdır radarımda olan bir oyun. Tek bir kişinin yaptığını bildiğim, Japonya’dan çıkma bu oyunu birinci sefer gördüğümde de büyülenmiştim. İnsanlık tarihinin en sadık dostu köpeğin onlara yol göstererek (ve hatta zıplamalarına bile yardımcı olarak) çıkışa götürmesi konsepti çok hoşuma gitmişti. Bu mekaniği bir de yaratıcı düzey dizaynlarıyla taçlandırdınız mı Humanity tadından yenmez bir oyun olurdu. Olmuş da! Humanity son vakitlerde oynadığım en eğlenceli bulmaca oyunlarından birisi.
Oyun istiyor o ağabeyi :’)
Özellikle The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom’ın çıkışıyla sağda solda duymaya daha çok başladığım bir kelam var: Kesin burası bu türlü geçilmiyor. Bu kelamın de ideolojisi şu, oyunu tasarlayan takımın sağladığı özgürlük öylesine geniş ki absürt bir formla de olsa kısmı geçebiliyorsunuz. Açık dünya ya da sandbox oyunlarda bu cümleyi kurmak olağan ki doğal da lineer bir bulmaca oyununda bile bu cümleyi kurabiliyorsam “Helal olsun!” demekten öbür bir şey bulamıyorum. Zira eminim ki… Bu kısım kesin bu türlü geçilmiyor ya…
Oyunun emeli aslında çok kolay: İnsanları giriş kapısından çıkış kapısına götürmek. Hal bu türlü olunca oyun, bunu nasıl yaptığınızla çok da ilgilenmiyor. Örneğin oyunda beşerler kümelerinin aşağıya düşüp ölmesi üzere bir mekanik var. Rastgele bir puan ya da cezalandırıcı bir şey olmadığı için ölen insanların sayısı, mühleti üzere ölçüleri kaygı etmeden kısmı nasıl geçeceğinize odaklanabiliyorsunuz. Bu da oyunu gerilmeden, rahatlıkla oynamanızı sağlıyor. Bu sayede “Of ya! Bu kısmı üç yıldızla bitirmek için kasmalıyım!” diye kendinizi germeden büsbütün oynanışa gömebiliyorsunuz.
Bu bahis hakkında öteki bir örnek daha vermek istiyorum. Oyunda birtakım basınç plakaları var. Bu plakalar kimi vakit bir küme insanın kimi vakit da köpeğin basmasıyla etkinleşiyor. Şayet insanları oraya götürüp ileri ve geri komutlarını verirseniz o bir avuç insan oradan ayrılmadığı için plakanız her daim etkin kalıyor. Yani ne palavra söyleyeyim biraz hile üzere ancak bunun üzere etmenler bir kısmın birden çok geçilmesini sağladığı için oyun zevkinizi baltalamıyor, bilakis keyfinizi katlıyor.
Heee bu türlü geçiliyormuş 😀
Şimdi “İyi de o kısmın o denli geçilmediğini nereden biliyorsun? Tahminen de nitekim senin yaptığın bu yolla geçiliyordur” diyebilirsiniz. Çok haklı bir soru olurdu ama buna bir yanıtım var: Direkt oyunun içerisinde o kısmın nasıl geçildiğine dair isteğe bağlı izleyebileceğiniz tahlil görüntüleri var. Kısımlarda bulunan ve hem gelişmenizi sağlayan hem de bir çaba ögesi sunan “altın insan” toplama kısımlarını göstermemesi haricinde o kısmın üstesinden nasıl geleceğinizi görebiliyorsunuz. Natürel şayet ki bu görüntüyü izlemek isterseniz oyun sizi “Aga sen artık buna tıkladın da bak meczup üzere spoiler var, emin misin he?!” diye uyarıyor.
Bu “altın insan” muhabbeti aslında üstte yazdığım üzere kestirip atılacak bir şey değil. Altın insanları toplamanız için sıradan insan sürünüze bir biçimde katmanız ve bir biçimde öldürmeden çıkışa ulaştırmanız gerekiyor. Bu altın insanları topladığınızda da vakti durdurma, hangi plakanın neyi aktifleştireceğini görme, hür kameraya geçme üzere geliştirmeler kazanıyorsunuz. Oyun kalitenizi devasa arttıran eklentiler olduğunu kabul ediyorum fakat kimi geliştirme seçenekleri şapka takmak ya da kıyafet çeşitliliği üzere oyuna direkt tesir etmeyen şeyler. Ne palavra söyleyeyim “Acaba oyun alanına ne cinsten tesir eden bir şeyin kilidini açtım?” diye heyecanlanırken bomboş ekrana “ŞAPKALAR” yazısı gelmesi pek de eğlenceli değil. Çok şükür Humanity’nin oynanışı ve düzey tasarımı öylesine güzel ki bu tip ufak şeyler oyunun genel olarak âlâ bir iş çıkarmasını gölgede bırakmıyor.
