Platform oyunlarını seven biri olarak Kirby oyunlarına pek girememiş olmak beni üzüyor. Bunun büyük bir sebebi çocukluğumun Nintendo yerine PlayStation’la geçmesiyle alakalı doğal. 2013’te birinci “gerçek” Nintendo konsolum 3DS’i aldığımda da Kirby’ye bulaşmadım pek. Ancak bildiğim şeylerden biri tekrar 2013’te arkadaşımın meskeninde bir arada oynadığımız Kirby Fun Pak üzere klasik, Kirby’nin karakterleri “hüpleterek” güçlerini aldığı ve bunları kullanarak ilerlediğimiz 2D oyunlarının ve tıpkı Forgotten Lands üzere bu klasik formülden büsbütün alakasız iki farklı çeşit Kirby oyunu olduğu. Bildiğim şeylerden bir başkası de bahsettiğim birinci formülün, bilhassa co-op olarak ÇOK eğlenceli olduğu.
RÜYALARDA BULUŞURUZ
Tahmin edebileceğiniz üzere Return to Dream Land de biraz evvel bahsettiğim formüllerin birincisine giriyor ve evet, Deluxe takısından da anlayabileceğiniz üzere Wii’ye çıkan Return to Dream Land’in Switch için yenilenmiş bir versiyonu. Switch’e bir oldukça Wii oyunu getirdiler işin latifesi bir yana, bana da daima onları incelemek düşüyormuş üzere hissediyorum. N’apayım, hiç Wii’m olmadı. Kaçırdım bunları hep…
Return to Dream Land Deluxe, tıpkı bu formüldeki birçok Kirby oyunu üzere insanı çok zorlayan platform sekanslarına, beyin yakan bulmacalara ya da hudut bozucu mekaniklere sahip bir oyun değil. Beyninizi biraz kapatıp, saf bir biçimde eğlenebileceğiniz bir platform oyunu. Düşmanları yutup hangisinden hangi gücü alabileceğinizi görmek, o güçleri havalı bir biçimde kullanmak ve co-op’un kaosunu tatmak birçok platform oyununda erişebileceğiniz deneyimler değil. Bunun üzere kolay lakin yıllar uzunluğu da tekrar tekrar dönüp oynanabilecek mekanikler yapmak artık Nintendo’nun uzmanlık alanı üzere bir şey oldu.
Oyunun birinci birkaç dünyasında biraz vurdumduymaz, kafayı vermeden oynadıktan sonra biraz daha zorlaşıyor. Kirby’nin kullandığı güçleri nerede kullandığınız daha kıymetli oluyor, kimi platform sekansları bilhassa sahip olduğunuz güçlere nazaran şekilleniyor lakin bunların da o kadar zorladığını söyleyemem. Oyunun en “yetenek gerektiren” kısımları bitirdikten sonra açılan “Extra” modu fakat onun da yaptığı şey daha fazla düşman ekleyip Kirby’nin canını azaltmak. Yeniden beraberinde açılan Arena moduysa yeteneklerinizi sınayabilmeniz için var olan bir “Boss Rush” modu. Aslında kısa olan bir oyunu bitirince bu kadar şey açılması hoş lakin biraz daha zorluk arayan biriyseniz öyküyü bitirmeniz gerekiyor olması da biraz can sıkıcı. En azından Extra modu en başta açık olabilirdi.
Bunun yanı sıra yeniden kıssayı bitirince açılan şeylerden biri Magolor Epilogue isminde, bizim kıssa boyunca gemisini tamir etmesine yardım ettiğimiz Magolor’un birkaç saatlik yeni eklenen bir macerası. Biraz daha Metroidvania başında olan bu modun orjinal öykü moduna kıyasla biraz daha kuvvetli olması, Magolor’un zayıf başlayıp ilerledikçe yükseltmelerle bir arada daha da güçlenmesi, kendine has yetenekleri ve karakterin de art planını biraz daha dolduruyor olması oynamaya kıymet kılıyor.
Yine yeni eklenen yerlerden biri de “Merry Magoland Amusement Park” isminde, bir sürü küçük oyunun bulunduğu bir yer. Crash Bash (tamam haydi Mario Party de olur) kıvamında eğlenceli ancak tek başına yapay zekaya karşı yalnızca vazifeler için var olan bu modda saatlerimi harcadım dersem palavra olur. Vaktinde de Crash Bash’i saatlerce oynamış olma sebebim öteki oyunumun olmamasıydı. Lakin tıpkı Return to Dream Land’in kendisi üzere bu küçük oyunlar da eğlenceli ancak yapay zekaya karşı hiç zorlayıcı değil. Diğerleriyle bir arada daha eğlenceli olabilecek bir kısım.
BEBEĞİNİZİN BİRİNCİ PLATFORM OYUNU
Ve evet, Kirby’nin de tam olarak olayı bu. Daha evvel rastgele bir platform oyunu oynamışsanız bu oyunu bir iki oturuşta rahatlıkla bitirebilirsiniz. Lakin Kirby’yi eğlenceli, hatta özel kılan şey bu oyunu bir arkadaş kümesiyle, yeğeninizle, çocuğunuzla, hiç oyun oynamamış fakat oynamak isteyen yakınlarınızla oynayınca çıkıyor. “Tek başına eğlenceli değil” demiyorum, şahsen hakikat düzgün bir formda birinci kere Kirby oyunu oynayan biri olarak geçirdiğim vakitten mutluydum. Bilhassa oyun açıldıkça daha da sarmaya başlamıştı beni, ancak sarmaya başladıktan kısa bir mühlet sonra bitmesi ve tadının damağımda kalması biraz üzücü oldu.
Attığım başlığın da büsbütün gerisindeyim. Şayet çocuğunuza, yeğeninize hatta bir yakınınıza birinci kez oyun oynatmaya niyetiniz varsa Kirby’s Return to Dream Land Deluxe hakikaten çok âlâ bir seçim. Kirby’nin ve genel olarak oyun dünyasının sevecen tasarımı, renk cümbüşü yetenekler ve gerek kendiniz co-op’la gerek oyunun kendi sunduğu Helper Magolor moduyla bu “ilk görüntü oyunu tecrübesi”ne bir epey yardımcı olup hoş vakit geçirmesini sağlayabiliyorsunuz. Çabucak akabinde da Harika Mario Bros. 2’nin Japonya’da çıkan versiyonunu oynatıp travmaya sokmak da size kalmış.
