Devasa uzay gemileri, şaşaalı dekorlar, cihanın dört bir yanına saçılmış halkların küçük hayatları ve onlarla iç içe geçen intergalaktik saltanat dramaları… Space Opera dediğimiz cinsten de zati beklentimiz bu. Ve ben bu tipi seviyorum arkadaşlar. Ver bana küçük köylü uzay çocuğu aslında seçilmiş kişi, artık de dünyayı kurtaracak; biraz da göze hoş görünen bir cihan kur, ben izleyeyim.
O nedenle birinci fragmanlarını gördüğümden itibaren Rebel Moon için heyecanlıydım. Evet, tahminen fragmandan tam olarak sinemanın konusunu çözememiştim ama… O bir Gülhis sorunuydu, değil mi? Yani, büyük ihtimalle ben, “Aaa ne hoş kostüm, ay ne yeterli karakter tasarımı lan o,” falan derken ortada kaynamıştı bahis. Sonuçta bu fragmandı yalnızca. Değil mi?
Şey… Pek de o denli değil. Gelin görün ki gerek Zack Snyder’ın Rebel Moon’un içine sıkıştırmaya çalıştığı şeylerin kabına fazla gelip dışarı taşması, gerek sinemanın iki kesim olması, Netflix versiyonunun Director’s Cut’tan kısa olması üzere birçok sebepten hususun etli butlu kısımları harbiden Part I’in dışında kalmış. Ancak öbür yandan, bu kadar düşük notlar almayı da hak etmiyordu bence Rebel Moon. Gelin anlatayım.
O hipogrif olmasa da olurmuş, onu ben de savunamıyorum pek…
Rebel Moon’un kıssası hükümdar kraliyet ailesinin suikastiyle bir güç savaşının ortasında kalmış kozmosun tarımla uğraşan küçük bir gezegeninde başlıyor. Bu çekişmenin taraflarından biri olan Imperium’un savaş çarklarını döndürebilmek için yağmadan geri durmayan militarium askeri Admiral Noble’da gözünü bu gezegenin kaynaklarına dikince, ana karakterimiz Kora birden teğe köydeki herkesin tek umudu haline geliyor.
Rebel Moon’un hamuru, aşikâr ki Zach Snyder’a şu ana kadar ilham veren her şeyin birbirine karılmasıyla yoğrulmuş. Ki bence bu bir eksi değil. Her ne kadar ilhamın bu kadarı da fazla diyen tenkitleri anlasam da… Ben izlerken bu durumdan rahatsız olmadığım. Hatta bu esin kaynaklarını çıkarmaya çalışarak izlemek bence Rebel Moon’un keyifli yanlarından biriydi.
Bir tek hipogrif sahnesini savunamıyorum. Hayır, ismi neydi onu da unuttum. Benim için düz hipogrif o yahu!
Neyse, demem o ki; Rebel Moon’dan derin sinema, çok büyük sanat sepet üzere bir beklentiniz vardıysa, aslında bence Space Opera çeşidini bir tık yanlış anlamış olabilirsiniz. Benim de çok param, nüfuzum ve Zack Snyder üzere adım olsa, ben de biraz Matrix’e, biraz Alien’a, biraz da The Fly’a benzeyen ancak üçü de olmayan bir sinema çekmek isterim mesela.
Rebel Moon da bu başta, Zack Snyder’ın belirli ki bizden çok kendisi için çektiği bir sinema. Beğendiği ne varsa koymuş içine. Belirli de oluyor. Ben eksiklerini görmekle birlikte, kendisiyle bu seyahate çıkmaktan pek de gocunmadım. Demedim yani, “Zack artık bizi buralara niçin getirdin, oğlum biz neden gezegen gezegen gezip adam topluyoruz?”
Ama Part I bittiği anda biraz şaşakaldım. Sinema bitmiş olamaz, daha başlamadı ki sinema? İşte en büyük meşakkati bu bence Rebel Moon’un.
Bana hemen Part II’yi getirin, Pazartesi masamda olsun!
Zach Snyder’ın uzun sinema sevdası nedir yahu. Allah için Rebel Moon hiç de iki küsür saat üzere hissettirmedi izlerken. Kora’yı canlandıran Sofia Boutella’nın performansına sinemanın ilerleyen dakikalarında ısındım açıkçası. Fakat Gunnar’ı canlandıran Michiel Huisman ve Kai rolünde izlediğimiz Charlie Hunnam’la kimyası çok hoş.
Evet, demeyeyim demeyeyim diyorum, herkes on sefer tekrarladı lakin Part I bayağı Seven Samurai başı, gidip adam topluyoruz zira koca Imperium’a karşı iki kişi artı eksi on beş köylüyle savaşamayız.
Karakterlerin hepsinin kendine has bir havası var, oyuncu seçimi de pek yerinde yapılmış bence. Etraf ve kostüm dizaynları zati bütün sineması sırtına alır götürür.
Gerçekten en çok etkilendiğim nokta bu oldu. Son vakitlerde kelamda yüksek bütçeli üretimlerde bile o kadar dandirik saç, makyaj ve set dizaynları gördük ki gözlerim Rebel Moon’da resmen bayram etti. Kostümlerin ve ekipmanların ayrıntıları, kalabalık sahnelerde 2-3 dakika anca görünen uzaylı tiplerin dizaynına ve makyajına aşikâr ki gösterilmiş olan o özen…
Böyle şeylerin hakkını vermek lazım hakikaten.
Ama gelin görün ki sinema yarıda kalıyor. Biz kümemizi topluyoruz ve bitiyor Part I. Hayır, Director’s Cut’ı da merak ediyorum. Zira bu kümenin ortasında bir silah arkadaşlığı, bir omuzdaşlık oluşturmaya da vakti kalmıyor sinemanın. Höt oraya gittik, hebele buradayız artık, aney bir adam daha var sanki buraya nasıl geldik… Son bir çatışalım! Bittiii!!
Araya da serpiştirilmiş bir geri plan öyküsü var Kora’nın, onu da cımbızla çekip alırsak Rebel Moon Part I’in hiçbir konusu yok diyebiliriz rahatlıkla. E bu da beni biraz üzüyor.
İzleyeceğiniz Warhammer 40K olmayan en Warhammer 40K sinema (Yasal sebeplerden bu bir şakadır)
Ki kendisine de sordum röportajda. Ben bir oyun mecmuası yazarıyım yahu, ne yapayım! Dedim Sn. Snyder, ben buradan FECİ bir Warhammer 40K kokusu alıyorum, itiraf edin, Henry Cavill çaktırmadan cebinize figür mü sıkıştırdı, ne yaptı?
Warhammer’a aşinayım, fakat ondan öte Britanya’nın imparatorluk ekolü üzerinden şekillendirdim Imperium’u, ister istemez terminolojisinde benzeyen yanlar olacaktır dedi kendisi de. Fakat siz gelin beni dinleyin. Zack Snyder’ın gerisinden kostüm ve aksesuar departmanları iş çevirmiş. Açmışlar Core Book’u, başlamışlar Astra Militarum sayfalarını yırtıp ceplerine doldurmaya. Hiç de üzücü olmamış vallahi.
Warhammer 40K seviyorsanız yalnızca bu sebepten izlemelisiniz bence Rebel Moon’u mesela. Bunu da bir ortaya sıkıştırmak istedim.
Neyse, sonuç itibariyle ortaya dizaynda ve sinematografide çok başarılı, izlerken eğlendiren fakat kurgusal içerikte üstüne düşündükçe biraz yavan ve boş kalan bir sinema çıkmış. Director’s Cut çıktığında içinin birazcık daha mevzu bakımından doldurulup doldurulmamış olacağını da ayrıyeten merak ediyorum. Bunun nasıl başarılabileceği de farklı bir sıkıntı.
Üstüne, bu sinemanın bir de Part II’sinin olacağını hatırlatmam gerek. Yani öykünün asıl döneceği yer orası olacaksa hakikaten, bize Part I’de dünyayı kurduktan sonra Part II’de de çarkları döndürecekse Zack Snyder, bence topluca uzun lakin zevkli bir sinemaya dönüşebilir Rebel Moon. Zira ucundan kokladığımız senaryo ilgimi de çekti… Bir de harbiden görebilirsem o olay örgüsünü, çok memnun olacağım.
Not: 3 / 5
Editörün Notu: İzlerken görselliğiyle ve tanınan kültür enstantaneleriyle insanı kendine bağlasa da, Rebel Moon Part I bittiği ve üstüne düşünmeye başladığınız anda kesim parça elinizde kalmaya başlıyor. Lakin devamının gelecek olması, bu bahiste çok da yermekten alıkoyuyor şimdilik beni. Çok mu optimistim? Göreceğiz.
