Sadece Tom Clancy oyunları içerisinde değil, genel itibariyle oyun dünyası için de çok kıymetli bir seri Splinter Cell serisi. Zımnilik ve aksiyonu çok uygun harmanlayan, bizlere yalın tabanca bir casus olma deneyimini çok güzel yaşatan ve elbette oyun dünyasına Sam Fisher üzere bir kahramanı armağan eden bir seriden bahsediyoruz sonuç olarak. Yıllar boyunca Metal Gear Solid serisiyle rekabet içerisindeydi. MGS serisi son buldu, SC tarafından da uzun müddettir ses seda yoktu. Ancak artık alanlara dönüş için gün saydığını söyleyebiliriz.
Splinter Cell
Seriyi başlatan, bizleri Sam Fisher ile tanıştıran oyun. Haliyle bu listede olmaması düşünülemezdi bile. Kendisinden birkaç yıl evvel çıkan Metal Gear Solid “gizlilik aksiyon-macera” oyunları için yükseliş devrini başlatmıştı. Splinter Cell de bu alanda kendisinden kelam ettirmeye, MGS’nin en önemli rakibi olmaya geldi ve bu rekabet yıllar boyunca devam etti (Zaten yapımcılarının tabiriyle Splinter Cell için en büyük ilham kaynağı da MGS olmuştu).
Eski bir deniz komandosu olan kahramanımız Sam Fisher, NSA bünyesinde kurulan ve eski arkadaşlarından Irving Lambert tarafından yönetilmekte olan Third Echelon isimli üniteye katılıyor. Aldığı birinci misyon Gürcistan’da iki CIA casusunun kayboluşuna dair araştırmalarda bulunmak. Bu işin ucu idaresi darbe ile ele geçiren Gürcistan Lideri Kombayn Nikoladze’ye kadar uzanıyor. Sonrasında işin içine bir de Çinli General Kong Feirong giriyor. En sonunda yolumuz dönüp dolanıp Gürcistan Başkanlık Sarayı’na düşüyor. Burada The Ark isimli bir projenin şifrelerini ele geçirmeye çalışıyoruz. The Ark, ABD’de bir yerlere gizlenmiş bir nükleer bomba. Bu bombanın patlamasını engellemek de elbette kahramanımıza düşüyor.
Splinter Cell, öyküsüyle de oynanışıyla da tam olması gereken bir oyun hissi vermişti bizlere. Pek çokları için gelmiş geçmiş en yeterli oyunlar ortasında yer alması hiç de şaşırtan değil.
Splinter Cell: Pandora Tomorrow
Pandora Tomorrow, en az birinci oyun kadar başarılıydı. Neredeyse bütün taraflarıyla birinci oyunla birebirdi, getirdiği tek yenilik multiplayer modu olmuştu. Fakat ben multiplayer modundansa, yeterli bir senaryoya ve keyifli bir oynanışa sahip olmasını önceleyenlerdenim. Bir de alışılmış oyuncunun seviyesine nazaran kendisini ayarlayan bir yapay zeka bulunması, o vakitler için hayli önemli bir işti hani, onu da belirtmeden geçmeyelim.
Pandora Tomorrow, birinci oyundan 2 yıl sonrasında geçiyor. ABD, bağımsızlığını yeni kazanan Doğu Timor’a askeri birlik gönderip Doğu Timor ordusunu eğitiyor. Ayrılıkçı askeri kümeler -ki bunlardan en öne çıkanı Darah Dan Doa, Doğu Timor için kıymetli bir tehdit.
Darah Dan Doa’nın önderi, CIA’den eğitim almış bir isim olan Suhadi Sadona; ABD Büyükelçiliği’ne bir bombalı intihar saldırısı düzenleyip üst seviye askeri ve diplomatik çalışanı rehin alıyor. Sam Fisher’ın misyonu, Büyükelçiliğe girip Darah Dan Doa ile ilgili bilgi toplamak. Fisher işini tamamlıyor, ABD askerleri elçiliği geri alıyor. Lakin natürel ki öykümüz burada noktalanmayacak. Buradan kaçmayı başaran Sadono’yu ele geçirmemiz lazım.
Bir müddet sonra Sadono’nun “Pandora Tomorrow” isimli bir hücum planı olduğunu öğreniyoruz. ABD’nin çeşitli yerlerine biyolojik bombalar yerleştirilmiş durumda. Fisher vazifesini layıkıyla yapıyor, bombaların yerleri tespit edilip casuslar tarafından etkisiz hale getiriliyor. Fisher, Sadono’yu ele geçiriyor. Ancak bombalar birisi eski bir CIA casusunun eline geçmiş, Los Angeles Havalimanı’nda patlatmak niyetinde. Son olarak bu işi de hallediyor ve bir sonraki maceraya yelken açıyoruz.
Splinter Cell: Chaos Theory
Serinin üçüncü oyunu olan Chaos Theory, inceleme puanlarında tepeyi yakalayan oyun olmuştu. Gerçi benim için birinci 3 oyunun hepsi eşit derecede hoş oyunlar, o yüzden bu türlü bir ayrım yapmayacağım. Fakat Chaos Theory’nin uygun yaptığı şeylerin altını çizmekte yarar var. Mesela, ışık ve gölgelerin zımnilik üzerindeki tesiri konusunda başarılı bir iş ortaya konmuştu. Misyon içinde sesli ipuçlarını kullanıyor, ayrıyeten etrafta fazla gürültü yapmamaya da itina gösteriyorduk, yoksa bir anda kendimizi ele verebiliyorduk. Silahlar konusundaki çeşitlilik, sorguladığımız bireyleri bayıltmak yahut etkisiz hale getirmek üzere daha pek çok ayrıntısı vardı. Multiplayer kısmındaysa işin içine rekabetçi ve co-op modlar giriyordu.
Oyunun kıssasına gelirsek, son misyondan 1 yıl kadar sonrasına, 2007 yılına gidiyoruz. Çin, Japonya, K.Kore ve G.Kore ortasında tansiyon had safhada. Çin ile K.Kore bir olup Sarı Deniz’i Japon gemilerine kapatıyorlar. ABD Deniz Kuvvetleri de bir savaş gemisini bölgeye göndererek karşılık veriyor.
Bu sıralarda kahramanımız Sam Fisher; Peru’da, Salvadorlu devrimci Hugo Lacerda tarafından yönetilen Perulu ayrılıkçıların eline düşmüş bilgisayar programcısı Bruce Morgenholt’u kurtarma misyonunda. Morgeholt’un çözmeye çalıştığı “Masse Kernels” şifrelerinin makûs ellere geçmemesi gerekiyor. Ne yazık ki, programcımız öldürülmüş, Masse Kernels çoktan ele geçirilmiş bile.
Bunun akabinde evvel K.Kore gemisi tarafından ABD gemisi batırılıyor, sonra G.Kore’ye bir hücum başlatılıyor. Japonya da işin içine çekilmeye çalışılıyor. Bütün bunlar için en başından beri peşinde olduğumuz Masse Kernels kullanılıyor. Adım adım yeni bir Dünya Savaşı’na hakikat gidilirken,tTahmin edebileceğiniz üzere, kahramanımız Fisher, işin sorumlularını ele geçirmeyi ve planı boşa çıkarmayı başarıyor.
Splinter Cell: Conviction
Aslında Convinction konusunda özellikler birinci çıktığı devirde tartışmalar yaşanmıştı. Serinin hayranları, oyunun saklılıktan uzaklaşıp çatışma yüklü bir oynanışa kaydığından şikayetçiydi. Bununla birlikte “Mark & Execute” üzere yeni mekanikleri de ilgi çekmeyi başarmıştı. İlgi çeken bir öbür yanıysa Sam için şahsî bir öyküyü de işliyor oluşuydu.
Oyunun multiplayer co-op modunda, kıssanın 10 gün öncesine gidip Echelon casusu Archer ve onun Rus ortağı Voron casusu Kestrel ile ana senaryo öncesinde yaşananlara şahitlik ediyor; sonrasında da temel öykümüze geçiş yapıyoruz.
Third Echelon’dan ayrılan Sam Fisher, kızı Sarah’ı öldüren trafik kazasının hakikaten de bir kaza olmayabileceği ile ilgili söylentileri araştırmak üzere Malta’ya gidiyor. Burada eski grup arkadaşı Anna ‘Grim’ Grímsdóttir’in ihtarıyla bir suikast timinden kurtulup bu takımın işvereni Kobin’in peşine düşüyor -ki kendisi Sarah’ın vefatının gerisindeki isimdir birebir vakitte. Kobin’in peşindeki bu seyahat Fisher’ı eski takımı Third Echelon’dan birtakım isimlerin de işin içinde olduğu bir komplonun ortasına atıyor. Oyunun finalinde ABD Lideri’ni kurtarıp komployu açığa çıkarıyor kahramanımız ve böylelikle bu macera da son buluyor.
Böylece En Güzel Tom Clancy Oyunları serimizin de sonuna geldik, evvelki yazılarımıza da aşağıdaki linklerden ulaşabilirsiniz:
- En Yeterli Tom Clancy Oyunları – Rainbow Six Serisi
- En Yeterli Tom Clancy Oyunları – Ghost Recon Serisi
