Yükseklik endişemi Horizon Call of the Mountain’la aşmış olabilir miyim? Bilemiyorum. Ancak hayatta asla yapılmaması gereken şeyler listeme bir unsur daha ekledim: Hastayken VR oyunları oynamak. VR gözlükle burun silmek ne kadar sıkıntı, siz biliyor musunuz?!
Yaa, midem bulandı, gözlük tuttu dememi mi beklemiştiniz? PS VR2, küçük bir alışma evresinden sonra sahiden bir vakitler, VR teknolojisi birinci çıktığında hayal ettiğimiz o tecrübeyi ayağımıza getiriyor. Olağanda oyunların çok içine giremediğim için VR’da yalnızca Beat Saber falan oynayan ben bile Horizon’da kendimi kaya tırmanışçısı üzere hissettiysem, PS VR2 hakikaten VR teknolojisini geniş bir adım ileri taşıyor demektir.
Tek derdim? Oyunların azlığı. Lakin oraya geleceğiz.
Çıkar, tak, çalıştır. (3 saat oyunun inmesini bekle.)
PS VR2 birinci kere kutusundan çıkarıp başınıza taktığınızda bir tık ağır gelebilir. Ancak benim edindiğim deneyimlere nazaran bu yalnızca gözlüğü başınıza bağlayan ayarlara biraz daha dikkat etmeniz gerektiğini gösteriyor.
Kurulumu ise çok kolay. Gözlüğü birinci kere PS5’inize bağladığınızda küçük bir güncelleme alıyor. Sonrasında adım adım hem uzunluğunuzu, başınızın pozisyonunu hem oyun alanınızı ayarlatıyor. 10 dakika geçmeden oynamaya hazır hale geliyor PS VR2.
Ayrıca, 4K manzara kalitesine sahip birinci ekranım sayabilir miyim sanki PS VR2’yi? Masaüstü monitörümde FPS’i çözünürlüğe tercih etmiştim, bir televizyonum da yok. Ama HDR’lı OLED ekran, 4K imaj kalitesi ve 110 derecelik görüş açısıyla birleşince bir oyuncu olarak VR’da çağ atlandığını hissediyorsunuz.
Bir de kendinize uyan o ayarı buldunuz mu, oyunu açtığınızda gözlüğün başınızda olduğunu unutmak çok kolay.
Ama Allah için dikkat edin, zira bütün bu manzara kalitesini sağlayabilmek için PS VR2, PS5’inize bir USB-C kablosuyla bağlanıyor. Fizikî olarak pem sağa sola yürümeyeceğinizi düşünürsek, bu kablo çok da meşakkat yaratmıyor. Kolunuzun gerisinden dolaştırmak için gereğince uzun, hakikaten önde kaldığı vakit insanın eli kolu çarpabiliyor.
Gözlüklü arkadaşlar bir toplansın, bir şey diyeceğim!
PS VR2’ye ilgili beni şaşırtan gelişmelerden biri de gözlükle ne kadar rahat kullanılabildiği oldu. Zira hasta halimle gözlüğün üstüne taktığımı fark etmemiştim. Evet, gerçekten fark etmedim. Çıkarırken VR gözlüğün kulaklıkları olağan gözlüğüme dolanınca dank etti.
PS VR2’yi takarken üç farklı noktadan ayarlamak gerekiyor. Biri, alnınızın etrafından dolanan, başınızın ardındaki yuvarlaktan sıkıştırıp gevşetebildiğiniz, gözlüğü başınızda tutan bant. Başka biri, gözlüğün ön kısmının yüzünüze yakınlığını ayarladığınız bir düğme.
Fakat üçüncü ve bence en kıymetlisi, lenslerin göz bebeklerinize olan uzaklığını ayarlayan çark. Bundan bir adım ilerisi, bir erişilebilirlik örneği olarak iki lensin farklı hareket etmesine imkan sağlayan bir dizayn olabilir fakat. Ancak bu haliyle bile hem çıplak gözle, hem gözlükle inanılmaz kaliteli bir görüş deneyimi sağlıyor PS VR2.
Sanıyorum manzara kalitesi kelam konusu olunca bu ayarda bir HP’nin Reverb G2’si var, ki o yalnızca PC’de çalışıyor; bir de Meta Quest Pro, onun da fiyatı PS VR2’nin üç katı esasen.
Tuhaf hareketler yapmayın, TŞK.
PS VR2’nin oyun kollarını kullanmak da gözlüğün kendisi kadar doğal hissettiriyor. Ve şimdi rastgele bir oyun bir kılıf bulamamış olsa da parmaklarınızı da tek tek algılayabiliyor. Lakin çabucak heyecan yapmayın. Düşmanlara hareket çekmek maalesef mümkün değil. Yani genel olarak mümkün değil, anladınız siz.
Fakat ikiye bölünmüş ve bir tık küçültülmüş bir Dual Sense üzere işleyen kollar, tüm PlayStation oyuncularına çok tanıdık gelecektir. Hem üçgen, kare, çarpı ve yuvarlak tuşları; hem de analog kolları ve dış tetikleri düşünmeden kullanmak çok kolay. Elinizin içine denk gelen tetik ise aslında bir şeyleri kavramak için kullanılıyor çoğunlukla.
Titreşim geri bildirimi ise hem gözlüğün kendisinde, hem de oyun kollarında var. Örneğin Horizon Call of the Mountain’da nitekim yayı çekip ok attığınızı hissetmek, üstünüzden bir Longneck, bir Glinthawk geçerken o titreşimleri yüzünüzde hissetmek büyük bir fark yaratıyor.
Bütün bu titreşmelere karşın de kolların şarjı dört beş saat gidiyor. Bana sorarsanız çok yeterli bir müddet, zira aslında insan bir iki saat boyunca kollarını sağa sola sallayınca bayağı yoruluyor.
Bir taşırma terapisi olarak Horizon…
En başta da dediğim üzere, şu anda PS VR2 için oynayabileceğiniz oyunlar kısıtlı. Lakin gerek Horizon Call of the Mountain, gerek Gran Turismo 7, gerek Star Wars: Tales from the Galaxy’s Edge; yeni oyunlar çıkana ya da eski VR oyunları PS VR2’ye adapte edilene kadar sizi oyalayabilir. Bir ihtimal. Ben Resident Evil Village oynamaya yanaşmam örneğin, VR gözlüğü kırmanın ya da AMANEY diye kaçarken düşüp bir yerimi kırmanın şahane bir yolu olur.
Ya da tahminen nasıl Horizon’da yükseeek dağların zirvesinden aşağı bakmaya alıştıysam, üstüme kurt adam atlamasına da alışırım. Kim bilir? Asla test etmeyeceğim zira. Horizon’da bile birinci başladığımda orta sıra oyunu, gözlüğün rastgele bir anda etrafı görmenizi sağlayan düğmesine basıp durdurma muhtaçlığı hissetmiştim.
Canım düz taban, lütfen daima yakınımda kal.
VR için büyük bir adım, fakat yalnızca PS kullanıcılarına
PS VR2 nitekim PlayStation’un birinci VR gözlüğünü inanılmaz ileri taşıyor. Bu çok da şaşırtan değil aslında, zira ortadan çok vakit geçti, bu müddet zarfında da VR teknolojisi çok gelişti.
Fakat bu, PS VR2’nin yalnızca PS5’te çalıştığı gerçeğini değiştirmiyor. Ve şu anda kendisi de bir konsol fiyatından piyasaya çıkmış olan PS VR2’yi satın almayı haklı kılacak kadar oyun var mı? Yok deseniz haklısınız bence.
Yine de, PS VR2 hem hayat kalitesi geliştirmeleri hem de oyun performansıyla göz dolduruyor. İlerleyen periyotlarda kataloğu genişledikçe VR gözlükler ortasında kendine uzun müddet boyunca listenin zirvesinde bir yer bulacaktır.
