Önce çizgi roman, akabinde bir sinema sineması ve ona paralel bir beat ‘em up oyunu… Artık de bir anime serisi. Özgün öyküye aşık biri olarak bu serinin yerinde saymaması beni inanılmaz keyifli ediyor. Farklı çizgi romanlarla da devamlılık sağlanıyordu evet lakin sinemanın özgün cast’ını bir sefer daha görmek için sol böbreğini verecek beşerler tanıyorum ve KATİYETLE BUNLARDAN BİRİ BEN DEĞİLİM. (!)
Herkesi tanıyan Comeau, Kaos Sahnesi’nde etrafındakilerle sohbet ederken “Çizgi roman sinemasından daha hoş.” demişti lakin büyük yanılmıştı. Scott Pilgrim vs. the World, abarttığımı düşünebilirsiniz, şahane bir sinemaydı. Aslında yepyeni malzeme de çok uygun buna büsbütün katılıyorum. Lakin Edgar Wright’ın gerek söz latifeleri kökenli gerekse görsel dayanaklı mizahı Scott Pilgrim’e o kadar çok yakışmıştı ki… Bunları şundan anlatıyorum, animeyi büyük bir heyecanla açtıktan sonra direktör koltuğunda Edgar Wright’ı görmeyince çok korkmuştum ancak müellif takımında bulunduğunu ve yapımcılığı üstlendiğini görünce paniğimin yersiz olduğunu anladım.
Her şeyden evvel şu hususta bir anlaşalım: Scott Pilgrim Takes Off, öyküsü hakkında ne anlatırsam anlatayım spoiler olacak çeşitteki gereçlerden. Bu yüzden o kısım hakkında size çok bilgi veremiyorum fakat bu alanda bahsetmek istediğim çok kıymetli iki bilgi var.
Birincisi, anime Scott Pilgrim ve gereçleri hakkında birçok şeyi biliyormuşsunuz üzere davranıyor. Ama bunun istikrarını o denli bir ayarlamış ki çizgi romanları okumadan ya da sineması izlemeden de animeden büyük bir keyif almak mümkün. Bunu en az spoiler’la örneklendirmek gerekirse, Gideon’un kimliği ve The League of The Seven Deadly Exes muhabbeti sinemanın ortalarına yanlışsız mana kazanırken bu durum animede birinci kısımda, birinci dakikalarda hiç saklanmadan gösteriliyor.
İkincisi de tempo. Tekrar üstteki örnek üzerinden gitmem gerekirse sondaki şeyi başta söylemesi nedeniyle animede ayarlanamamış bir tempo olduğunu düşünebilirsiniz doğal olarak. Tersine, animenin temposu kusursuza yakın. Hele ki final kısmı sözün tam manasıyla bir roller coaster. Hem izlediğiniz hiçbir saniye sıkıcı değil hem de ekranda olan olaylarını sindirmeniz için gerekli boşluğu size yaratabiliyor.
Filmdeki cast’ın tamamı animede de tıpkı karakteri seslendirmiş ve beklendik halde her bir oyuncu rollerinin hakkını vermiş. Bilhassa Knives’ı ve Matthew Patel’i kendilerine ayrılan ekran müddetlerinin de artmasıyla birlikte (e doğal olarak, 8 kısımlık anime sinemadan daha uzun) daha güzel tanıyoruz. Oyuncular özgün sinemada de âlâ iş çıkarmıştı ancak animede de doya doya tanıklık edince “Meğerse hiç de üzücü oynamıyorlarmış ya.” derken buluyor insan kendini.
Scott Pilgrim Takes Off’la alakalı söylenmesi gereken bir öteki şey de amiyane tabirle hayvan üzere komik olması. Edgar Wright’ın sinemadaki mizahından ve ne kadar sevdiğimden bahsetmiştim esasen. Animede de şahane latifeler tam gaz devam ediyor. Hatta kimi latifeler sözün tam manasıyla epik. Animasyonlar ve çizim manasında da stüdyo tabir-i caiz ise döktürmüş. Tıpkı sinemadaki üzere kimi vakit mizahını bu görselliğinden aldığı bile oluyor. Ama benim ekstra bahsetmek istediğim şey Scott Pilgrim’ın temelinde bir çizgi roman malzemesi olduğunu hatırlatan o KAPOW tipi yazılardan vazgeçilmemiş oluşu. Bu anime, sahiden bir anime. Yani çizimler ve stilize görseller Japon stüdyosundan çıkma. Buna karşın dersine çok uygun çalışmış Science Saru ve Abel Gongora.
İkinci bir dönem gelecek mi, şimdi muharrir takımı da buna karar vermiş değil. Daha doğrusu şu an için rastgele bir çalışma yokmuş ikinci dönem için. Sebebi bariz: İnanılmaz tatmin edici bir finale sahip olması. Yani stüdyo çıkıp “Tamam arkadaşlar bu kadar Scott kıssası kâfi” dese daha fazla Scott Pilgrim izlemeyecek olmaktan üzülürüm lakin onun dışında “Ama şöyle de bir şey olmuştu, bu olayı nasıl bağlayacaklardı sanki?” diye düşünmeme müsaade vermeyecek kadar düzgün bir final.
Scott Pilgrim Takes Off ya da arkadaşlar ortasında muhabbet ederken daha sık kullanacağınız tabiriyle Scott Pilgrim’in animesi hakkında “şöyle bir toparlamak gerekirse” paragrafı yazmaya kalktığımda tekrar bir otomobil laf ettiğimi fark ettiğim için bu kısmı biraz kısa kesersem kusuruma bakmayın. Olağan kaidelerde bakıldığında Scott da Ramona da pek uygun beşerler değiller. Ama seyirci bu ikiliye hem sıkı sıkıya bağlanabiliyor hem de kendilerini onların yerine koyabiliyor. Bunu da başaran şey çizgi romanlarla başlayan, sinemayla devam eden ve artık animeyle doruğa oynayan eğlenceli anlatım. Bu anlatım üslubu, ayakları yere sağlam basan stüdyo ve muharrir takımının hayalgücü süzgecinden geçti mi, tadına doyamayacağınız uygunlukta bir iş çıkıyor ortaya.
Hatta kimi mevzularda sinemadan de güzel.
Editörün Notu: Bir küme insanın bir toplantı odasında “Evet arkadaşlar artık çok hoş bir şey yapacağız lakin asla işimizi bahta bırakmayacağız.” dediği üretimleri izlemekten çok büyük keyif alıyorum. Scott Pilgrim Takes Off da hoşluğunun asla baht olmadığını ve bu kararları alan şuurlu bir takımın bulunduğunu +2 saatlik dönem boyunca kesintisiz kanıtlıyor izleyiciye.
Dizinin Notu: 5
Yaratıcı: Bryan Lee O’Malley, BenDavid Grabinski
Yönetmen: Abel Gongora
Oyuncular: Michael Cera, Mary Elizabeth Winstead, Satya Bhabhatt
IMDB Notu: 8,0
Yayınlandığı Platform: Netflix
