Hepimizin bildiği üzere bugün özel bir gün, bütün annelerin Anneler Günü’nü can-ı gönülden kutluyoruz. Annelerimizin yüzünü güldüreceğimiz bir gün olsun, bundan sonra da yüzleri daima gülsün.
Biz de bu vesileyle geçmiş devirlerde yaptığımız listelere benzeri bir liste hazırlayalım, oyun dünyasındaki anneleri analım istedik. Bakalım kimler varmış listemizde…
Clementine (The Walking Dead)
Telltale Games’in birinci göz ağrısı The Walking Dead serisinin popülerlik kazanmasını sağlayan ayrıntılardan birisi, kendileriyle bağ kurmamıza imkân veren karakterleri ve öykünün his yoğunluğuydu. Oyunun birinci döneminde Lee Everett ile Clementine ortasında bir baba-kız bağı kurulmuş; Lee, ismini oyun dünyasının dikkat çeken babaları ortasına yazdırmıştı.
Oyunun finaline yanlışsız yol alırken bu sefer Clementine ile Alvin Jr. ortasında benzeri bir durum geçerli olacaktı. Clementine resmen ellerimizde büyümüş, artık ebeveynlik yapma sırası ona gelmişti. Bir vakitler kendisi üzere nasıl korunup kollanmaya gereksinim duymuşsa o denli bir muhtaçlık içerisindeki A.J.’i koruyup kolluyor, Lee’nin yaptığı üzere bildiklerini ona öğretiyor, onun hayatta kalabilmesi için ne gerekiyorsa onu yapıyordu. Bir yandan onu eğlendirmek, yüzünü güldürmek için de elinden geleni yaptığını görüyorduk. Büyüyüşüne adım adım şahitlik ettiğimiz Clementine’ın, biyolojik olmasa da bir anne rolünü üstlenmesini ve bunu da çok başarılı bir biçimde yerine getirmesini kimi vakit gurur kimi vakit heyecan kimi vakit da hüzünle izledik. Sonuç olarak, oyun dünyasının dikkat çeken anneleri ortasına ismini yazdırmayı başardığını söylemek mümkün.
Nyx (Hades)
Hades üzerine söylenecek pek çok şey var elbette, son yılların en âlâ roguelike oyunlarından birisi olduğuna kuşku yok. Kahramanımız Zagreus’un, babası Hades’e kızıp yeraltı dünyasından kaçmaya karar vermesiyle başlayan maceramız, onlarca (belki yüzlerce) denemede başarısızlıkla sonuçlanıyor, sonra bir kere daha deniyorduk -ta ki başarana kadar. Bütün bu denemeler esnasında Zagreus’un kıssasına dair çeşitli bilgiler ediniyor, etraftaki karakterleri de tanıma imkânı buluyorduk. Bunlardan birisi de Nyx idi. Her ne kadar Zagreus’un biyolojik annesi Persephone olsa da, Nyx de onun için tam bir anne rolü üstlenmişti. Bu macera boyunca Zagreus’a dayanak olan, kol kanat geren Nyx, Zagreus’un “Bana neden yardım ediyorsun?” sorusuna verdiği yanıtla anneliğin nasıl bir şey olduğunu özetler üzereydi:
Bu kelamlar üzerine daha ne denilebilir ki?
Joyce Madsen (Life is Strange)
Joyce, tek başına ebeveynlik yapmanın zorluğuyla gayret eden bir anneydi. Eşi William’ın mevti akabinde kızı Chloe’ya bir başına bakmak durumunda kalmıştı. Uzun müddetler boyunca çalışıp, kendisinden feragat edip kızına daha rahat bir hayat sunmaya çalışıyordu. Chloe kendinden geçip saldırganlaştığında bile ona anlayışla yaklaşıyor, yaptıklarını sineye çekiyordu. Yeni eşi David’in yaptıklarını fark ettiğinde de kızı için onun karşısında yer almaktan geri durmuyordu. Sonuç olarak hiçbir sevgi, kızına karşı beslediği karşılıksız sevgiden üstün değildi onun için.
Elmyra Gainsborough (Final Fantasy 7)
Evet, biliyorum Aerith’in annesi aslında Ifalna. Lakin Elmyra da onu kızı bilmiş, gözünden sakınmış, beslemiş, büyütmüş, bir anne nasıl yavrusunun üzerine titrerse o da birebir halde Aerith’e gözü üzere bakıyor. Hasebiyle bu listede yer almayı da sonuna kadar hak ediyor bence.
Ifalna’nın Aerith’i Elmyra’ya emanet ederken ne kadar da gerçek yaptığını anlıyorduk, hele onu Cloud’dan bile müdafaaya çalıştığını gördüğümüzde. Annelik o kadar damarlarına işlemişti ki, Sector 7 yerle bir olduğunda bu sefer bir öteki kıza da, Barret’in küçücüğü Marlene’e de kol kanat geren yeniden Elmyra olmuştu.
Freya (God of War)
İşte evladı için ilahları karşısına alabilecek, karaları yerinden oynatıp dünyaları yerle bir edebilecek bir anne! (Her ne kadar o evlat ipe sapa gelmez olsa da). Freya, oğlunu koruyabilmek için dağa taşa, uçan kuşa bile yemin ettiriyor ettirmesine de işte oğlu belasını arayıp duruyor, o ne yapsın? Yeniden de Freya’nın, evlat sevgisinin ne kadar farklı bir şey olduğunu gözler önüne seren bir karakter olduğunu söyleyebiliriz.
Bu ortada yalnızca kendi oğluna değil, Atreus’a da anaç bir biçimde yaklaştığını da gördük natürel. Hatta o kadarla da yetinmiyor, hayvanlara ve bitkilere de annelik yapıyordu, tam manasıyla Doğa’nın Anası.
Elisabet Sobeck (Horizon Zero Dawn)
Aloy’un tam manasıyla Elisabet’in kızı olarak değerlendirilip değerlendirilemeyeceği konusunda net bir şey söylemek sıkıntı; bir klon olarak mı pahalandırmak, bir kopya olarak mı görmek lazım, bilemem. Bazıları bu türlü kıymetlendirebilir, lakin ben ne vakit bu oyuna dönsem, bir anne-kız alakası görüyorum Elisabet ile Aloy ortasında.
Olayların başlangıcında değerli bir rol üstlenen Dr. Elisabet Sobeck, bu çabayı kendisinden yüzlerce yıl sonra hayata gelecek kızına da miras bırakıyordu. Ancak onu bu yırtıcı dünyada bir başına bırakmış da değil. Muhtaçlık duyabileceği anlarda bir hologram olarak da olsa yanı başında belirivermesi, Aloy’un geçmişte yaşananları adım adım öğrenmesini ve sonrasında yaşanacaklara da hazırlanmasını sağlaması, bir nevi annelik görevini yerine getirmesi olarak kıymetlendirilebilir, o denli değil mi?
Hiç görmese de ellerinden tutup saçlarından okşayamasa da kızının üzerine titreyen bir anne imajı veriyordu Elisabet. Hele oyunda bir sahne vardı ki Aloy ile birlikte benim de gözlerim dolmuştu, itiraf ediyorum. İşte o sahne bile tek başına ortalarında ne kadar kuvvetli bir anne-kız alakası olduğunu gözler önüne seriyor bence.
Yennefer (The Witcher 3)
Belki kan bağıyla değil lakin gönülden bir bağ ile annelik yapan karakterlerden bir oburu de Yennefer idi hiç elbet. Elbette Geralt’ın ne kadar önemsediğini görünce kendisi de Ciri’yi benimsiyor diye de düşünebiliriz. Lakin bunun ötesinde bir bağ kurduklarını da belirtmek, hakkını teslim etmek gerek. Sonuçta anne olmak için yanıp tutuşan fakat bu bahtı elinden alınan bir isimdi Yennefer. Sonunda Ciri ile karşılaştı ve yıllardır hasretini duyduğu çocuğa kavuşmuş oldu. Ciri’ye akıl hocalığı yaptı, onun için kendisini riske attı, mevti göze aldı, fedakarlık konusunda eline su dökülmeyecek karakterlerden birisi olmayı başardı.
Kara (Detroit Become Human)
Bu listede felsefi sorgulamalara en çok kapı aralayan isim olabilir Kara. En azından benim için durum bu türlü. İnsanlara hizmet etmek üzere geliştirilmiş bir android, annelik sıfatını alabilir mi? Şayet kelam konusu olan Kara üzere bir karakterse, bu sıfatı hak ettiğini söylemek mümkün.Başlangıçta bir yandan konut işleriyle ilgilenip bir yandan da Alice isimli küçük bir kıza bakıcılık yapmak üzere işe alınmış bir robot olarak gördük onu. Lakin başlarda göründüğü üzere olmayacaktı hiçbir şey. Alice’i yavrusu üzere görüp, yanı başındaki tehditler başta olmak üzere bütün tehlikelerden korumak için verdiği çabaya şahitlik ettik. Ortalarında nasıl bir bağ oluştuğunu gördük. Oyunun finalinde tam bir anne-kız ikilisi olarak karşımızdaydılar. Münasebetiyle, Kara da bu listeye ismini yazdıran karakterlerden birisi oldu.
